Tíminn er eins og vatn, hverfulur, óafvitandi, 2021 er liðið meira en helming, næsta ár lýkur eftir innan við tvo mánuði.En margir eru enn að vinna bara til að eiga gott áramót og fyrir þá sem vinna úti á landi þurfa þeir að spara fyrir áramótin.

Óvænt er að vorhátíðin í ár er öðruvísi en fyrri ár.Áður fyrr var vorhátíðarferðahlaupið yfirleitt í kringum vorhátíðina, eða um hálfum mánuði fyrr, en ferðastuð vorhátíðarinnar í ár virðist hafa þokast áfram.Nú eru sumir að snúa aftur heim.

Hvers vegna gerist þetta?Flutningsmenn eru nú þegar að snúa aftur til heimabæja sinna í miklum mæli víða, þremur mánuðum fyrr en áður.Fleiri sem snúa aftur til heimabæja sinna segja að þeir muni ekki geta farið út að vinna, svo þeir geti haldið áfram að græða peninga?

Með því að bera saman gögn kemur í ljós að árið 2020 er heildarfjöldi farandverkamanna í Kína meira en 5 milljónum færri en árið áður.Það má sjá að hugsun fólks um farandverkavinnu er farin að breytast og það ástand hefur kosti og galla.Við skulum skoða.Hver er orsökin?

Fyrsta ástæðan er sú að margar hefðbundnar verksmiðjur í Kína eru farnar að umbreyta og uppfæra.Áður fyrr voru flest verkstæðin og verksmiðjurnar sem þurftu starfsmenn í Kína vinnufrekar iðnaður og því var mikil eftirspurn eftir farandverkafólki.Hins vegar, með þróun vísinda og tækni og breytingu á neysluhugmynd fólks, hafa nú margar verksmiðjur í Kína byrjað að umbreyta, þurfa ekki lengur of mikið vinnuafl, heldur til sjálfvirkrar framleiðslu.

Stórar verksmiðjur eru til dæmis farnar að nota vélmenni í stað fólks.Afleiðing umbreytingarinnar er hins vegar sú að fleira fólk stendur frammi fyrir atvinnuleysi og með þróun rafrænna verslunarkerfa mun efnahagur byggingavöruverslunar ekki geta vaxið.Fyrir þá farandverkamenn er það aftur heim, því flestir þeirra hafa litla þekkingu og geta aðeins unnið sér inn peninga með líkamlegum styrk.

Þegar vorhátíðin nálgast leggja mörg stórmengandi fyrirtæki niður og þar af leiðandi hafa bændur enga ástæðu til að dvelja í stórborgum.Þeir kjósa að vinna í öðrum atvinnugreinum eða snúa aftur til heimabæjar sinna til að þróa önnur störf.Hins vegar er nú ríkið að huga að þessu ástandi í auknum mæli og því hafa verið kynntar nokkrar stefnur til að hvetja verkafólk á landsbyggðinni til að snúa aftur til heimabæjar síns til að þróa atvinnu.

Önnur ástæðan er sú að með þróun efnahagslífsins hækkar verðið hraðar og hraðar og framfærslukostnaður farandverkafólks hækkar og hækkar.Við sjáum að lífeyrir lífeyrisþega hefur hækkað í 17 ár samfleytt, allt vegna hækkandi framfærslukostnaðar.

Aðeins þannig er hægt að tryggja líf aldraðra.En þetta mun ekki leysa vandamál farandverkafólks, sem hefur engin eftirlaun, enga styrki og hærra verð, framfærslukostnaður er að verða hærri.Mánaðartekjurnar geta ekki staðið undir útgjöldum þeirra sjálfra og barna þeirra og foreldra, þannig að þeir velja að snúa aftur til heimabæjar síns og finna sér nýja vinnu.

Þriðja ástæðan er sú að atvinnulífi farandverkafólks er lokið og margir þeirra að nálgast eftirlaunaaldur.Nú eru margir sem fæddir eru á sextugs og sjötugsaldri kominn á eftirlaunaaldur og jafnvel áður en þeir ná aldri eru sífellt færri störf fyrir þá að vinna.Þegar fólk verður gamalt rýrna líkamleg gæði þess og það getur ekki haldið áfram að vinna eðlilega, flestir kjósa að snúa aftur til heimabæjar síns á eftirlaun.

Síðasta ástæðan tengist landsstefnu sem hvetur fólk til að fara aftur til heimabæjar síns til að stofna fyrirtæki og stuðla að efnahagslegri uppbyggingu heimabæjar síns.Fyrir marga farandverkamenn er það sjaldgæft tækifæri að stofna eigið fyrirtæki án þess að vinna handavinnu á verkstæðum eða byggingarsvæðum.Það er gott tækifæri og tekjurnar eru ekki endilega lægri en í stórborgum.

Þess vegna, að teknu tilliti til þessara fjögurra ástæðna, er það í raun ekki slæmt að uppgangurinn við að snúa heim sé fyrirfram.Það gæti verið óumflýjanleg þróun félagslegrar þróunar.